کد مطلب:211328 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:107
درب خانه ایتام و مساکین
در كتاب كافی از هشام بن سالم روایت كرده اند كه حضرت امام جعفرصادق علیه السلام شبها چون تاریك می شد - و پاره ی از شب می گذشت همیانی كه در آن زمان نان و گوشت گذاشته بودند برمی داشت و شخصا خود بر پشت گردن می نهاد و به درب خانه محتاجین و بینوایان و بیوه زنان و ایتام می رفت و بدون آنكه كسی او را بشناسد به آنها نان و گوشت و درهم و دینار می داد و یا در میان آنها قسمت می كرد و به خانه برمی گشت.
مردی آمد حضورش چیزی خواست از غلامش پرسید چه مبلغ موجود داری گفت چهارصد درهم فرمود بیاور به آن فقیر داد او زبان به شكر گشود و رفت امام علیه السلام به غلامش فرمود
[ صفحه 139]
او را برگردان به او گفت بهترین عطیه آن است كه سائل را بی نیاز كند و من هنوز تو را بی نیاز نكرده ام و انگشتر خود را به او داد كه ده هزار درهم قیمت او است تا بفروشد و زندگانی خود را تأمین كند.
مردی آمد حضورش چیزی خواست از غلامش پرسید چه مبلغ موجود داری گفت چهارصد درهم فرمود بیاور به آن فقیر داد او زبان به شكر گشود و رفت امام علیه السلام به غلامش فرمود
[ صفحه 139]
او را برگردان به او گفت بهترین عطیه آن است كه سائل را بی نیاز كند و من هنوز تو را بی نیاز نكرده ام و انگشتر خود را به او داد كه ده هزار درهم قیمت او است تا بفروشد و زندگانی خود را تأمین كند.